Brak umiejętności właściwego posługiwania się mass mediami to najpoważniejsze zagrożenie wynikające ze stosowania środków masowego komunikowania się. Rozpatrując zagrożenia, jakie stwarza telewizja w życiu dziecka pragnę zwrócić uwagę na: dezorganizację dnia, powodując niekorzystne zmiany w strukturze różnych zajęć obowiązkowych i czasu wolnego oraz jej ujemny wpływ na zdrowie, czyli na rozwój fizyczny i psychiczny dziecka. Telewizja opanowując czas wolny dziecka, wypiera inne sposoby wykorzystania tego czasu. Ogranicza czas na rozmowy i kontakty w kręgu rodzinnym oraz wspólne wycieczki, spacery czy zabawy. Nieracjonalne funkcjonowanie telewizji redukuje inne formy uczestnictwa dzieci w kulturze, jak: chodzenie do kina czy teatru, na zajęcia dodatkowe itp., oraz powoduje wyparcie innych środków masowego przekazu z życia dziecka jak: książka czy czasopismo. Wielogodzinne przesiadywanie przed telewizorem ma także negatywny wpływ na zdrowie dziecka, gdyż naraża je na wielogodzinne wystawienie go na promieniowanie w zamkniętym pomieszczeniu, a także prowadzi do rezygnacji z ruchu i aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu. Częste i długotrwałe wpatrywanie się dziecka w ekran telewizyjny może ujemnie wpływać na jego wzrok, może prowadzić do skoliozy, zmniejszeniu się masy mięśni, otyłości a także może prowadzić do zaburzeń przemiany materii. Nadmierne przeciążenie narządów zmysłów dzieci, wywołanych częstym odbiorem przekazów telewizyjnych, powoduje rozwój chorób alergicznych. Telewizja dostarczając wielu wrażeń wzrokowych i słuchowych powoduje obciążenie systemu nerwowego dziecka, zmusza je do nieustannej pracy, a tym samym prowadzi do zmęczenia. Przejawia się to słabą koncentracją uwagi, niepokojem ruchowym, mniej sprawnym wykonywaniem różnych czynności, drażliwością. Dzieci mało odporne są bardzo pobudzone. Wielogodzinne oglądanie programów telewizyjnych, oznacza narażenie dziecka na szkodliwe bodźce psychiczne, typu przemoc, gwałt czy groza. Owe bodźce wywołują u dzieci stany lękowe, agresję a także pobudzają emocjonalnie. Dzieci pod ich wpływem stają się niespokojne, tracą apetyt, przeżywają lęki nocne. Telewizja atakując najważniejsze zmysły dziecka-wzrok i słuch, zaciera różnice między wyobraźnią odbiorcy,
a rzeczywistością. Obraz telewizyjny nie zostawia miejsca dla dziecięcej wyobraźni, która powinna być ukierunkowana na rzeczywistość i fakty, a nie na gotowe skonstruowane obrazy. Ciągły, długotrwały odbiór telewizji przyczynia się także do nieprawidłowego rozwoju słownictwa i wymowy dziecka. Często bohaterowie bajek posługują się wymyślonym słownictwem, którym bardzo chętnie posługują się dzieci.

Opracowała Elżbieta Pietraszewska na podstawie literatury:

Bujak-Piotrowska A., Telewizja wróg, czy przyjaciel?, ”Opieka Wychowanie Terapia” 2001
Łaciak B., Świat społeczny dziecka, Warszawa 1998
Izdebska J., Dziecko, rodzina, telewizja. Szanse wychowawcze i zagrożenia telewizji, Białystok 2000,
Jaszczyszyn E., Kozłowski A., Pietrewicz B., Wpływ telewizji na rozwój dziecka, ”Wychowanie w Przedszkolu” 2003